Bands als Saxon, die drive en klasse in overvloed hebben, stellen nooit echt teleur. Al decennia lang bewijst deze formatie hun plaatsje meer dan waard te zijn. Meer zelfs : veel jonge muzikanten kunnen aan deze groep een voorbeeld nemen aan de manier van componeren en stug blijven geloven in hun manier van werken. En dat die ingesteldheid loont kunnen we weer tenvolle merken in 2024. De nieuwe studioplaat “Hell, Fire And Damnation” is weer een schot in de roos. Het gesproken introotje ’The Prophecy’ gaat naadloos over in de beresterke titelsong met zijn strakke ritmes, pakkende riffs en prima solowerk van Doug (1ste solo) en Brian (2de solo). Saxon legt de lat meteen vrij hoog en dat gehalte word, over bijna de gehele plaat, aangehouden. Of het nu het furieus hakkende ‘Fire And Steel’ (waarop Paul Quinn ook nog te horen is en de 2de gitaarsolo voor zijn rekening nam) is of ‘There Is Something In Roswell’ (met het herkenbare/meezingbare refreintje) of het midtempo beukwerkje ‘Witches Of Salem’ : de songs staan als een huis en zijn heel overtuigend opgebouwd. Mede dankzij de goede produktie van Biff Byford en Andy Sneap, die ook de mastering en mix verzorgde is dit een behoorlijk sterke en geslaagde plaat geworden. Algemeen gezien kunnen we op “Hell, Fire And Damnation” en in songs als ‘1066’ weerom veel kwaliteit terugvinden. Dat Saxon al jaren geen ‘echte’ anthems meer schrijft (in de lijn van ‘747’ of ‘Denim And Leather’) mag geen reden zijn om dit album aan je voorbij te laten gaan. Het is enkel ‘Supercharger’ dat de indruk geeft het zwakste elementje te zijn tijdens “Hell, Fire And Damnation”. Waarschijnlijk is dat de reden waarom men deze compositie als afsluitertje van de plaat heeft geplaatst. Meer dan de indruk van opvullertje geeft deze song niet weer. Voor die hard Saxon fans is dit een must.
Comments