Echt, meer Old School NWOBHM zal je het de laatste tijd niet gemakkelijk vinden. Vanwege de hele toestand met Corona lag deze schijf geruime tijd stof te pakken en het gerommel binnen de bezetting kwam er dan nog achteraan. Nu zijn al die issues van de baan en is ‘Burning Black’ een feit. Desolation Angels geven op deze plaat blijk in het bezit te zijn van een geheel eigen sound, er zijn zo goed als geen momenten te vinden die enige link met andere bands oproepen. Strakke headbangers als ‘Hydra’, ‘Stand Your Ground’ of het puntige en meeslepende ‘Mother Earth’ zijn een streling voor de oren. Een grote invloed op dit gegeven is de kenmerkende zangstijl van Paul Taylor. Zijn karakteristieke stem geeft de 4de full CD van deze Londense band net dat beetje extra. Veel variatie in de muziek, een mix van krachtige songs en rustige momenten zoals ‘Burning Black’ (dat echter niets aan power verliest en dit voornamelijk door de strakke ritmesectie) dat door het dreigende riffje al snel boven de rest van de songs uit gaat steken. Hier is voor elk wat wils te vinden op muzikaal vlak. Het geheel is voorzien van een prima produktie, waar in de eindmix geen enkel van de instrumenten een hoofdrol opeist. Alle arrangementen zijn zeer gebalanceerd uitgewerkt. Ritmisch staat deze plaat als een huis en hierover mag sologitarist Richie Yeates (die Robin Iddon kwam vervangen) naar hartelust zijn kunnen tonen. ‘Burning Black’ is zo’n plaat die meteen je aandacht opeist en die pas loslaat na de laatste tonen. Met deze plaat mag deze band nu eindelijk toch eens doorbreken bij het grotere publiek. Afgaande op de kwaliteit die op ‘Burning Black’ te vinden is, kan dat maar een kwestie van tijd zijn. Deze symphatieke muzikanten verdienen echt meer.
Comments