Als opvolger voor “Of Silence” uit 2022 trekt het Duitse Dawn Of Destiny de lijn op “IX” gewoon verder. Nog steeds geeft deze band blijk om heel goed op twee gedachten te kunnen hinken en der zo niet bepaald in gelukken om de luisteraar duidelijk te maken welke kant ze, muzikaal, op willen. Is het Metal met grunt vocalen, elementen met Gregoriaanse gezangen die ondersteund worden door stevige ritmes of wil deze band het gewoon houden op melodieuze Metal met power invloeden? Tracks als ‘Mortem Vidi’ of ‘A Child’s Hand’ geven niet echt een antwoord op deze vraag. Tijdens deze 12 songs stijgt men niet snel boven het gemiddelde niveau uit, terwijl der soms toch momentjes zijn die beter opvallen. Maar die kan je helaas op één hand tellen. Qua inventiviteit is Dawn Of Destiny zo’n band die in de middenmoot zal blijven steken. Om ook maar enige reden te geven dat aanschaf van dit schijfje verantwoord is niet echt te vinden. “IX” doet je niks missen, daarvoor zijn deze Power Metal songs met symfonische inslag gewoon te magertjes en niet bepaald compact van opbouw.
Comments